Fatshaming en medici

 Ik ben neurodivers en soms duurt het even voor ik iets kan zien voor wat het was, als het gaat om communicatie. Dat is niet perse anders als het gaat om bijvoorbeeld vetfobie. Trigger warning voor diet culture, vetfobie, en alle trigger warnings die er zijn en ik mij niet kan bedenken nu even voor gewicht.

Sommige vormen van medische vetfobie zijn on the nose. De allergoloog die zegt dat ik geen allergien heb maar het komt door dat ik te dik ben (Ik ben jaren later getest, ik heb allergien and than some), of de huisarts die zegt dat mijn handenpijn normaal is want ik heb dikke oude handen (Ik ben nog geen 40 en het was early onset artrose). Andere vormen van medische vetfobie laten je achter met een zuur gevoel en geen manier om goed om te zetten en uit te leggen wat er niet ok was tot soms maanden later. 

Zo ook een incident waar ik initieel op Twitter al even over had maar ik nu pas dat bam! besef moment over heb. Ik ben What we don't talk about when we talk about fat aan het lezen en het klikte in mijn hoofd hoeveel meer vetfobisch het moment was. Ik kwam daar voor mijn schildklier, wat in mijn nek zit en niet in mijn buik.

Zoals sommigen weet, ik heb de genetische zeldzame aandoening Cowden, wat veel symptomen heeft waaronder dat het de celdeling niet meer goed afremt waardoor je gevoelig ben om allerlei soorten kanker te ontwikkelen. Ik moest in 2020 starten met mijn eerste ronde van jaarlijkse testen. Een paar maanden terug moest ik naar de endocrinoloog voor mijn schildklier. 

Mijn partner rijd mijn rolstoel en mijn dikke lichaam de dokters ruimte in, en ik was in volle verwachting van een echo van mijn schildklier. Die zou ik niet gelijk krijgen echter weet ik nu, dit was het vragen beantwoorden deel. We beginnen met het onschuldige deel. De medicijnenlijst. Ik wist niet dat ik nieuwe moest meenemen, want had het pas nog in de computer laten zetten maar was er blijkbaar niet in. 

Hier had ik wel door dat het fout ging. Bij elke medicatie die ik gebruikte die gewichtsverhoging te weeg brengt kwamen de vragen. Wist ik dat gewichtsverhoging kan veroorzaken? Ja. Heb ik de medicatie echt nodig? Euh ja natuurlijk ik slik het niet voor de lol. Kan ik er minder van nemen? Nee. Op den duur ook geirriteerd aangegeven dat mijn gezondheid belangrijk is dan mijn gewicht.

Ja maar teveel gewicht is slecht voor je gezondheid hoor ik je zeggen. Nee niet perse, het hele gebeuren rondom dik <ijn is complex en vetfobie, diet culture, jojoen zijn veel gevaarlijker voor de gezondheid en de meeste dingen komen sneller daardoor. Ik ben te moe om het allemaal uitleggen maar snap dit: Wanneer je mijn medicijnen ziet die ik gebruik voor gezondheid, en mijn gewicht ziet en dan het belang van minder gewicht zet voor medicijnen die ik moet gebruiken voor mijn gezondheid, heb je niet interesse in mijn gezondheid maar in het inkrimpen van mijn lichaam. 

Het ding is: Ik was al moe van een vorige afspraak, ik mis bepaalde social cues sneller en ik heb ongelooflijke wetenschappelijke interesses in het lichaam en het hebben van een genetisch zeldzame aandoening is interessant. Dus het is alsof je dan een shiney object voor mij houd en ik afgeleid ben. 

Dus het gesprek gaat dan over genetisch dik zijn met Cowden. Ze wil mij testen om zeker te zijn of ik dat heb en ze stuurt mij door voor een meting over wat mijn lichaam echt doen qua voedsel verwerking en framed dit allemaal rondom Cowden en interesse. Ze gelooft mij wel (wat meeste dokters niet doen) over dat ik wel over het algemeen gezond eet en zegt dat je dat dus vaker ziet met mensen die genetisch te dik zijn en dat is al meer dan meeste dokters doen, maar 1 goed ding is niet dat rest ook goed is. Ook praat ze over pillen die ik dan als ik dit heb mogelijk vergoed kan krijgen van de verzekering, pillen die er voor zorgen dat ik dan afvallen en mijn metabolisme verhoogd etc. Ze wilt ook dat ik bloed ga prikken. Ze vraagt of ik diabetes heb, ik zeg ik heb het niet en ben al jaren getest en heb het nooit gehad. Ze zegt maar dan hebben ze vast niet dit of dit getest, niet gelovend dat ik geen diabetes kan hebben en gaat dit ook testen. 

Nou ik ben over het algemeen vrij ok met mijn lichaam zoals het is. Ik ben niet lelijk, omdat ik dik ben. Ik doe aan intuitive eating en accepteer wat mijn lichaam nodig is, zelfs al is het wat ongezonds. Ik heb bv vaak behoefte aan chocolade wanneer mijn ijzerlevels droppen, en heb soms lange periodes dat ik t niet eet en soms veel etc. Maar ik ben een exslachtoffer van dietculture, en jojodieten en heb een eetstoornis verleden. Ik doe ook niet aan dieten in deel omdat het mentaal niet goed gaat dan en ik de boel erger maakt en niet beter en alleen maar zwaarder wordt door wat het allemaal triggert emotioneel. En dat verleden is een bitch en zorgt ervoor dat wanneer iemand dit zegt tegen je, je denkt oeh. Je in die trap val van being skinny is the end all. Dat is het belangrijkst.

Maar er is zoveel mis gegaan in dat gesprek. Ik kwam er voor mijn schildklier, maar mijn dikke lichaam werdt het probleem. Op gezegd krijgen dat ik een echo kreeg is het nooit meer in dat gesprek over mijn schildklier gegaan. Het niet geloven dat een lichaam als de mijne niet diabetes kan hebben. En dan die medicijnen. Al decennia zijn ze bezig met medicijnen hiervoor, en dan heb ik niet eens over drogisterij troep, want dat is geen medicatie. En we weten inmiddels allemaal wel over dat het troep is toch? 

Maar het boek wat ik nu dus lees herinnerde mij, de medicatie zelf is tot nu toe altijd troep geweest en met elke nieuwe medicatie die er komt blijven dokters het voorschrijven tot de lijken zich opstapelen en de nieuwe chronische aandoeningen bij dikke mensen zich voor de deur verzamelen en de medicatie van de markt verdwijnen. Ik was vergeten hoe elke medicatie mooie beloften maken en dietculture legitimiseerde onder noemer: Ja maar dokters schrijven het voor. 

En dan krijg je de kapotte hartkleppen, kapotte zenuwstelsels, chronische longaandoeningen, en overlijdens. Dan blijkt het toch dat dit slechter is voor het lichaam dan dik zijn is. Maar met het idee dat afvallen en inkrimpen belangrijker is rammen we het de markt op voor de consequenties duidelijker zijn. Het wordt geaccepteerd voor de consequenties duidelijk zijn. We willen mensen zien krimpen, kleiner worden met alle gevolgen van dien. Het is goed dat gezien wordt dat dik zijn niet perse overeten is, en vaak socio economische en medische en genetische redenen hebben, maar ipv daarna te focussen op alle lichamen zijn anderen, blijft het idee dat iedereen dunner moet, consequenties be damned. De individu past zich maar aan aan de maatschappij, hoe problematisch de maatschappij ook is.

Enfin dit is erg ranty, ik heb besloten de medicatie niet te nemen, ik ga de testen wel doen want ik wil mijn lichaam begrijpen, maar ik wil mijn lichaam begrijpen door lief tegen hen te zijn en niet omdat hen kleiner moet zijn. Mijn gezondheid is belangrijker voor mij dan dit. En daarnaast, ik weet, ik ken mijzelf genoeg om te weten dat ik in die pil nemen gaat doorslaan in probleemgedrag en wanneer ik dat doe eventueel gezondheidsdingen die dan zouden opkomen door die pil zal negeren. Mijn leven en mijn gezondheid zijn belangrijker dan dat. Ik ben belangrijker dan dat. Had ik verwacht dat ik mijn leven door zou brengen als dik persoon? Nee. Maar het is ok. Ik ben ok.

ps LEES HET BOEK VOORAL ALS JE NIET DIK BEN OOK, ZODAT JE MEER BEGRIJP OVER VETHAAT ENZO!